Dlaczego jest tak dobrze, skoro jest tak źle

Wczoraj Pistons zdecydowanie przegrali z Grizzlies po meczu jak z lat 80 tych. Sędziowie używali gwizdków bardzo oszczędnie, a silni i grający atletycznie gracze z Memphis mogli sobie na dużo pozwolić. W sumie chciałbym, żeby Tłoki były taką drużyną - grającą twardo, zespołowo. Tymczasem w III kwarcie Detroit  udało się odpowiedzieć i prowadzenie Grizzlies spadło do jednocyfrowego. Pary nie starczyło już jednak na IV kwartę. A w zasadzie nie pary, tylko jakości. Właśnie, Pistons powoli budują synergię, która pozwoli im, jako zespołowi, grać na wyżynach swoich umiejętności. Mają dobrego trenera, młodych graczy z potencjałem, ale to jest dopiero zaczynek nowej jakości. Na razie, trzeba się pozbyć jakichkolwiek złudzeń, co do pozytywnego bilansu w tym sezonie. Warto natomiast patrzeć jak Monroe, Knight, Jerebko docierają się i jak/czy Ben Gordon wychodzi z impasu. Charlie V. jest cały czas kontuzjowany, więc na niego nie ma na razie jak patrzeć. Przyjmując taką perspektywę, ten sezon jest zdecydowanie ciekawszy niż poprzedni. Drużyna gra szybciej, bardziej widowiskowo, z większym zapałem i przynajmniej mamy świadomość, że jest obserwujemy początek nowej ery, a nie stan zawieszki. Perspektywa odbudowy przez draft staje się coraz bardziej realna. A propos, na ZP1 pojawił się ostatnio artykuł o moim faworycie w wyścigu do frontcourt Pistons. Thomas Robinson był dotychczas klasyfikowany tuż za Top 5, ale systematycznie pnie się w górę większości rankingów. Prawdopodobnie nie przeskoczy jednak  Anthony'ego Davisa, Harrisona Barnesa, Jareda Sullingera, czy, co rozumiem, ale z czym się nie zgadzam, Andre Drummonda. Pistons spokojnie powinni mieć 5 pick w drafcie, a jeżeli im się poszczęści, którykolwiek z wyżej sklasyfikowanych też będzie difference makerem. A więc, wybierzmy przyszłość ;-))