Cierpliwości ...

... chce nas nauczyć Joe Dumars, Detroit Pistons menedżer. W opublikowanym niedawno na stronie Pistons.com artykule, nadworny pisarz klubu, Keith Langlois, streszcza ogólną strategię Joe D. W skrócie: wspomagać rozwój młodych, nie wykonywać pochopnych ruchów, przygotować się dobrze do draftu, żeby łyknąć kolejnego gracza z potencjałem a'la Greg Monroe, czy Brandon Knight. Trudno się nie zgodzić z tym podejściem. O ile bardzo chciałbym widzieć zwycięstwa, to jeszcze bardziej chciałbym wiedzieć, że Pistons są na drodze w kierunku budowy contendera na długie lata. Mój problem z taką postawą odnosi się jednak do przeszłości. Czy na pewno droga do przebudowy musiała prowadzić przez oddanie Chauncey Billupsa i zainwestowanie w Bena Gordona i Charliego V? Nie chodzi o to, że Billups musiał zostać, tylko o to, jak wykorzystano cap space z jego wymiany. A jeżeli by został, czy drużyna nie wyglądałaby lepiej przebudowując się jak San Antonio, gdzie starzejący się weterani stopniowo oddają pole starannie wybranym młodym? Z tradem Billupsa, czy bez, to mogło wyglądać lepiej. Nie wiemy jak dużą rolę odegrał w tym przeciągający się proces sprzedaży drużyny. Ale nie można zdjąć z Dumarsa winy za podpisanie Bena i Charliego. Ta decyzja była dokładnym zaprzeczeniem strategii konsekwentnej i stopniowej budowy nowych fundamentów, którą Joe D teraz propaguje. Dlatego daję mu, kredyt zaufania, ale warunkowo. Tymczasem rozsiadam się wygodnie na kanapie, obserwując jak zmierzamy do czołówki draftu. Akurat w wybieraniu dzieciaków z college'u szło Dumarsowi dobrze w ostatnich latach. Czekamy.